Clichés over het ouderschap zijn niet altijd voor iedereen even waar, maar ‘het gaat zo snel’ is er eentje die volgens mij voor iedere ouder geldt (en dan heb ik het niet over de eerste maanden in de babybubbel, toen zat ik in een soort andere tijdsdimensie geloof ik). Zo belde ik daarnet een basisschool.
Een basisschool! Voor mijn baby! Aanleiding was dat ik op Twitter las dat iemand haar baby van drie maanden had ingeschreven bij een school en dat mensen massaal reageerden met: ‘oh ja dat moet hier ook’. Ik had er eerlijk gezegd nog niet over nagedacht.
Want wat voor kind wordt de zoon? Waar heeft hij straks behoefte aan? Dat weet ik nu toch nog helemaal niet? Heeft hij de genen van z’n vader en is hij een enorm creatief tekentalent en willen we dat daar extra aandacht voor is op school? Geen idee. De pogingen om hem te laten tekenen verlopen nog niet heel soepel. Een vel papier pakt hij op en scheurt hij doormidden. Het papier met schilderstape op tafel plakken, heeft ook geen zin, want alles wat hij tot nu toe doet is het potlood opeten.
Natuurlijk zie ik wel hoe hij is en wat hij leuk vindt (zijn hobby’s zijn boekjes met muziek, de Nijntje-pop aan en uitkleden, de xylofoon, Bob de Bulldozer, met een lepel op dingen slaan, de tv-kastjes open en dicht doen, de afstandsbediening en soepstengels). Maar heb ik niet nog een paar jaar nodig om te weten waar zijn interesses echt liggen en hoe hij het op sociaal vlak doet? Via het kinderdagverblijf horen we weleens iets als ‘hij pakt steeds crackers af van andere kinderen en als ze het dan bij hem doen moet hij huilen’. Maar dat zegt nog niet heel veel over welk onderwijstype bij hem past.
Ik legde het gisteren voor aan m’n vriend en die zei dat we dat sowieso niet kunnen inschatten. Als hij drie is weten we wel beter hoe hij is, maar als hij negen is, is het misschien weer een heel ander kind. Dat is natuurlijk ook weer waar.
Maar goed, ervan uitgaande dat wij nog in deze wijk wonen in 2020 (omg dat klinkt zo ver in de toekomst maar dat is het natuurlijk helemaal niet), heb ik vanochtend maar eens gebeld met de openbare basisschool hier. En wat blijkt: geen wachtlijst. De vrouw aan de telefoon nodigde me uit voor een info-ochtend binnenkort. Ik vroeg haar of we daar belachelijk vroeg of juist laat mee waren met een zoon van 1 jaar en 3 maanden en ze zei dat het helemaal gemiddeld was. Soms zijn mensen veel eerder, soms veel later. En inschrijven kan met 2 jaar en moet met 3 jaar. Toen ik ophing dacht ik wel dat geen wachtlijst ook een slecht teken kan zijn, maar andere scholen hier in de buurt hebben dat ook niet zie ik op hun websites.
In april is de info-ochtend en ik geloof dat we gewoon maar moeten gaan. Beter te vroeg dan te laat. Ik verheug me nu al op de ontvangst met koffie en thee en de powerpointpresentatie.
Halló allemaal….
(Sorry).