Een vriendin vertelde ooit over hoe ze op vakantie ’s nachts uit een koepeltentje kroop en op een kampeerstoeltje de baby de borst gaf, met in één hand een paraplu, want het regende, en haar blote voeten in de blubber. Net toen ik wilde zeggen: ‘wat afschuwelijk’, zei ze: ‘het was fantastisch!’ De ideale vakantie is voor iedereen iets anders, zo blijkt.
Vorig jaar was de zoon nog een baby en kreeg ik in de zomer regelmatig de vraag: waar gaan jullie heen? Maar dat de zoon er was voelde al als één grote vakantie dus we bleven met alle liefde thuis. Ik schrik altijd een beetje als mensen vragen stellen als: ’12 uur vliegen met baby van 4 maanden, iemand tips?’ Ik wil dan heel hard roepen: ‘Ja, doe maar niet.’ Doe ik niet, natuurlijk. Want terwijl ik denk: wat doe je jezelf aan, wat een gedoe, zijn er hele volksstammen (en ook veel goede vriendinnen van me) die gerust met een piepjonge baby in hun backpack door Azië trekken of door Amerika roadtrippen. Je moet dat júíst doen, vinden zij. Allemaal prima. Mits het goed gaat. Want ik ken ook verhalen van weken met de baby in een Aziatisch ziekenhuis met een doodeng virus, een baby die de auto écht niet meer leuk vond op een roadtrip (beetje het hele idee van een roadtrip, zo’n auto), in het water gevallen kampeertripjes omdat het veel te licht / te warm is in een tent en de baby dus niet slaapt en appartementen in een warm oord waar de ouders en de baby amper uit komen want daar is airco en een hele kleine baby mag eigenlijk niet de hele dag in de zon, dus wat deden ze daar eigenlijk…
Dat we geen auto (of rijbewijs) hebben, bemoeilijkt de boel aanzienlijk. Maar dit jaar zochten we een huisje dat goed te bereiken was met het openbaar vervoer en gingen we voor het eerst écht op vakantie. En het was geweldig. Het is zo leuk om je kindje in een andere omgeving te zien. Zijn enthousiasme op het strand (de grootste zandbak ooit) was onbetaalbaar en hij sliep goed. We gingen zwemmen in een peuterbad, er was een tuin met gras en een kinderboerderij met varkentjes. Hij was één dag een klein beetje ziek. Dat hoor je vaker, dat kinderen op vakantie van alles krijgen, en dat had hij dus ook. Maar het was snel over en we hebben het echt tof gehad.
Vakanties in het buitenland, kamperen, stedentrips… Ik vind het allemaal heel leuk, maar sinds de zoon er is, maak ik het mezelf op alle vlakken zo gemakkelijk mogelijk. Ik hoef niets. Ik hoef niets te bewijzen. Ik mag dingen afzeggen. Ik mag dingen overslaan. Het komt allemaal wel weer. Comfort is gewoon mijn ding op dit moment en ik vind het thuis met de zoon ongelooflijk gezellig en comfortabel en reizen met het openbaar vervoer met een miljoen spullen en een peuter vrij oncomfortabel.
Ik moet mezelf inhouden als iemand iets extreems (in mijn ogen dan) zegt als: ‘Ja, 3 weken Bali en daarna backpacken in Vietnam.’ (Met een baby?? Neeeeee!). Of: ‘Hij is 6 weken, we hebben nog verlof, we gaan naar Gran Canaria!’ (Neeeee nee nee neeeeee, rust en regelmaat!!!). Ik zeg het niet. Ik haal diep adem en zeg: ‘veel plezier.’ Maar dan moet de rest ook beloven om niet door te drammen als je níét weg gaat. Ik kreeg vorig jaar serieus zo vaak: ‘Maar zijn jullie dan al geweest? Of gaan jullie nog in het najaar? Ook geen weekje in eigen land? Helemaaaaal niet??? Ik heb anders nog wel een huisje van een vriend van een vriend, ik bel hem gelijk, dan kunnen jullie daar!’
Goed bedoeld, maar hoeft niet! Echt niet. Geen vakantie is ook een optie. En voor niet-zo-avontuurlijke types (lees: ik) is een baby al avontuurlijk genoeg. Dus ik hoop dat niemand zich verplicht voelt om in het eerste jaar met kind op vakantie te gaan, want niets moet. Omdat de zoon zich nu meer bewust is van zijn omgeving en echt kan genieten van iets nieuws, wil ik wel vaker weg. Maar niet te ver. En iemand van 1 heeft gelukkig niet door of we in Zandvoort, Zambia of Zuilen zijn.
En dan nu een kappersvraag: ga jij nog op vakantie?
Mail ontvangen bij een nieuw artikel? Schrijf je in.
Haha. Deze vraag krijg ik ook vaak zonder baby. Ik vermaak mij hier met mooi weer ook prima en hoef ook niet weg.
Ja er rust nogal een taboe op ‘niet op vakantie gaan’ hoor. Dat gaat er gewoon niet in bij sommige mensen.
Wij zijn toen Audrey 3 maanden oud was naar Nl gevlogen (12 uur) omdat ze nog zo klein was, sleep ze zo ongeveer ze hele reis. In mei zijn we 4 uur met dr gaan vliegen, toen was ze ruim een jaar, dat was een ramp. Het hele weekend was ze (door dr tandjes) ziek en huilerig. Deze zomer zijnwe lekker thuis gebleven en naar t zwembad geweest en naar de speeltuin. Heeeeeerlijk 😊
Oh snap ik helemaal, als je aan andere kant van de wereld woont, wil je zo snel mogelijk je baby showen aan iedereen!