De grote aanmoederen-update

Hé hallo allemaal, Aanmoederen bestaat nog hoor. Er was geen inspiratie en er was te veel inspiratie, er waren onderwerpen waarvan ik dacht: daar beledig ik iedereen en z’n moeder mee en onderwerpen die veel te saai en cliché waren. Anyhow, de peuter is ruim 2,5 en dingen gaan snel. Heel snel.

Van 2 tot 2,5 (of eigenlijk 2 jaar en 8 maanden) is het hier de ene na de andere gi-gan-tische sprong in de ontwikkeling. Niet bij te houden. Ik was ooit een lijstje begonnen met nieuwe woorden die hij zei maar dat is niet meer te doen. Hij brabbelt nog steeds, maar het is nu voor zo’n 80% verstaanbaar en dat is geweldig, want wat er allemaal omgaat in het hoofd van een tweejarige is vaak heel grappig.

Hij ging van zijn eigen naam naar ‘ik’. Een belangrijke taalontwikkeling die zo geleidelijk is gegaan dat ik hem heb gemist. Dat komt misschien ook omdat het maar een paar letters scheelt en hij zichzelf heel lang ‘aik’ heeft genoemd (zijn naam staat niet op deze site, wil niet dat hij googlebaar is maar jullie weten allemaal wel hoe hij heet geloof ik). Heel af en toe zegt hij nog zijn eigen naam aan het begin van de zin, maar meestal is het ‘ik’ of ‘ikke’.

Hij ging zingen. Ineens. Neuriën en lalala was er altijd wel, maar ineens kwamen er hele liedjes uit met de goede melodie en woorden erbij. Of nou ja, meestal. ‘Olifantje in het bos, laat je mama in het bos, schaapje schaapje witte wolf, hakke puf puf, vliegen is zo fijn.’ (Hij doet vaak een medley, niet heel verwonderlijk, die liedjes hebben allemaal praktisch dezelfde melodie en akkoorden).

In zijn spel zit meer fantasie. Hij geeft poppen te eten, racet met veel geluid erbij met auto’s, kletst met zijn poppen en hij doet alsof hij eten pakt en aan ons geeft of naar de dierentuin gaat (tas inpakken en dan ‘doei, naar dierentuin!’ zeggen). Hij maakt ook grapjes. Hij doet dan alsof hij iets pakt en dan ‘geeft’ hij het en zegt hij: ‘Kijk, poep!’ Hi-la-risch. Tekenen en knutselen is ook iets wat hij echt leuk is gaan vinden en waar hij vaak zelf om vraagt.

Hij onthoudt alles, ook dingen van maanden geleden. Er stond ooit in de buurt van ons huis een graafmachine en iedere keer als we daar langsfietsen zegt hij ‘graafmachine weg’. Echt iedere keer. En het is maanden geleden. Ook kan hij ineens zeggen ‘met opa in de draaimolen’ en dat dan helemaal herbeleven (naar boven klimmen, in de brandweerauto, zwaaien naar oma), terwijl dat ook maanden geleden is.

Vragen hoe zijn dag was op de opvang doe ik al sinds hij een baby was, maar er komt nu ook een reactie. Hij moet dan even nadenken, maar dan zegt hij ‘kindje jarig, hoera! tuin spelen, fietsjes, blaadjes plukken mag niet, broodje pindakaas gegeten’. Of laatst had hij schrammen en een bult op zijn enkel. We kunnen nu aan hem vragen wat er was gebeurd (gevallen in de tuin, Jessica kusje geven). En ik las een paar weken terug in het verslag van de opvang dat hij tijdens de sirenes op de eerste maandag van de maand aan de leidster had gevraagd om even te knuffelen. Toen ze op een gegeven moment zei: zullen we dan nu verder met de boterham eten, had hij gezegd: nee, nog knuffelen. Zo goed van hem dat hij kan aangeven waar hij behoefte aan heeft in plaats van alleen maar te huilen.

Het concept tijd is iets geks voor een kind natuurlijk. We moeten nog steeds in codetaal praten. We zeggen ‘moet hij zo nog onder de waterstraal’ of ‘de bak met h2o’ want als hij ‘douche’ of ‘bad’ hoort roept hij ‘JA!’ en probeert hij tegelijkertijd al zijn kleren uit te trekken en naar boven te rennen omdat hij denkt dat we dat direct nu meteen gaan doen. Toch snapt hij nu wel dat ‘morgen’ betekent dat het ‘niet nu’ is. ‘Straks’ snapt hij ook steeds beter.

Het zijn een hoop ontwikkelingen en dit is nog lang niet alles en hij is soms ook lastig en moeilijk te pleasen. Dan wil hij ‘iets leuks doen’ maar weet hij niet zo goed wat en alles wat je voorstelt is stom. Ook dreigt het middagslaapje te verdwijnen (oh god please no help). Maar over het algemeen genomen vind ik ‘twee is nee’ vooral ‘twee is yay!’ En de snelheid waarmee alles gaat betekent voor mij niet dat ik het gevoel heb dat ik een achtbaan zit of zo. Ik heb zelf juist enorm veel rust. Meer dan een half jaar geleden. Met die rust komt ook weer de ruimte om te schrijven. Dus wie weet vaker een update hier.


 

2 thoughts on “De grote aanmoederen-update

Laat een reactie achter op Elsbeth Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.