Weer zo'n moeder die blogt
Toen de zoon er nog niet zo lang was, zat ik een keer in mijn eentje in de trein. Het was half negen ’s avonds. Tegenover me zat een stel met een klein kind. Ik gok een jaar of één. Het meisje zat ongeveer een minuut lang braaf op schoot en toen begon het gedoe.… Read more Het meisje in de trein
Don’t mess with the routine is sinds de zoon er is ons succesvolle (al zeg ik het zelf) opvoedmotto. (En nee, ik heb geen kind waar je nooit eens ergens mee naartoe kan omdat dat niet in de routine past. Het is een strakke routine, mét ruimte voor uitzonderingen.) Onze vaste rituelen zorgen er bijvoorbeeld… Read more De routine
Nu de zoon in staat is om spullen te verplaatsen is onze huiskamer een ontplofte chaos van gekleurd plastic en ik moet eerlijk zeggen: ik ben dol op het gekleurde plastic. Vooral als het geluid maakt. Natuurlijk hebben we ook verantwoord speelgoed en speelt hij daar ook heus wel mee. Stapelbekers, kartonnen stapelblokken, Duplo, een… Read more Het plastic lawaaispeelgoed
Het is nu ongeveer een jaar geleden dat ik de cursus ‘Eerste hulp aan baby’s en kinderen’ deed. Het waren geloof ik vier of vijf woensdagavonden, van 19 tot 22, in een kinderdagverblijf aan de andere kant van de stad, waar we met een groep van twintig ouders op Stokke Tripp Trapps zaten in een… Read more De EHBO-cursus
De afgelopen zeventien maanden (dat is 1 jaar en 5 maanden, of bijna anderhalf jaar, voor degenen die het haten dat ouders in weken of maanden praten), viel ons iets op. Telkens als de zoon ziek was, kon hij daarna weer iets. Hij is gelukkig niet vaak ziek. Toen hij een maand of negen was… Read more De upgrade
2018 wordt het jaar waarin de zoon gaat lopen en praten (althans… ik mag het hopen) en ik vind de weg ernaartoe zo leuk! Nu de zoon 1 is krijg ik de hele tijd ‘loopt-ie al’ en ‘praat-ie al’ en op allebei moet ik ontkennend antwoorden. Ik vind het irritant, maar ik vraag het zelf… Read more Het eerste woordje
Oh jongens ik had veel eerder een stukje willen typen, maar ik hád weer eens iets. En daar word ik eerlijk gezegd doodmoe van. En even voor de duidelijkheid: er zijn mensen die echt ernstig ziek zijn of chronisch ziek en ik ben superdankbaar dat ik (over het algemeen) prima gezond ben, maar voor iemand… Read more De kinderdagverblijftyfus
Clichés over het ouderschap zijn niet altijd voor iedereen even waar, maar ‘het gaat zo snel’ is er eentje die volgens mij voor iedere ouder geldt (en dan heb ik het niet over de eerste maanden in de babybubbel, toen zat ik in een soort andere tijdsdimensie geloof ik). Zo belde ik daarnet een basisschool.… Read more De schoolkeuze
Nadat we bijna een jaar lang de meest relaxte baby ooit hadden gehad, hoorde ik toen de zoon ongeveer 11 maanden was iemand zeggen dat de periode van 12 tot 18 maanden heel lastig kan zijn. Nee joh, dacht ik. Het is nu juist superleuk! Maar toen was het een paar weken voor zijn eerste… Read more De moeilijke maand
Ik bracht een boek terug naar de winkel. Ik vind het geweldig om te lezen over de ontwikkeling van m’n kind. Om erachter te komen dat hij zich vreemd gedraagt omdat hij net in deze periode ontdekt dat hij niet vastgekleefd zit aan zijn verzorgers maar een eigen lichaam heeft (hoe tof is dat!). Of… Read more De klungelige sidekick